Prolog

To dzisiaj. Wracamy do Buenos Aires. Już nie mogę się doczekać chwili, kiedy wylądujemy. Zacznę wszystko od początku. Może nawet znajdę przyjaciół. Oczywiście, mój nadopiekuńczy tata mi tego nie ułatwi. Znów się przeprowadzamy. Ostatni raz- tak powiedział tata. Już wiele razy to słyszałam, ale tym razem wie, że to prawda. Już nie będę walizką, którą wystarczy zapakować i wywieźć na drugi koniec świata. Tym razem będzie inaczej. Już ja o to zadbam. Violetta Castillo- to znaczy ja, wreszcie się usamodzielnię. Nie pozwolę nikomu więcej sterować moim życiem.